Rezerwaty przyrody

Rezerwat to jedna z obszarowych form ochrony przyrody. W świetle Ustawy o ochronie przyrody z 2004 r. (art. 13 ust. 1) Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 „[…] obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.”

Obszary chronionego krajobrazu

Obszary chronionego krajobrazu obejmują tereny chronione ze względu na wyróżniający się, zróżnicowany krajobraz, wartości turystyczne oraz pełnienie funkcji korytarzy ekologicznych.Obszary chronionego krajobrazu obejmują tereny chronione ze względu na wyróżniający się, zróżnicowany krajobraz, wartości turystyczne oraz pełnienie funkcji korytarzy ekologicznych.Obszary chronionego krajobrazu obejmują tereny chronione ze względu na wyróżniający się, zróżnicowany krajobraz, wartości turystyczne oraz pełnienie funkcji korytarzy ekologicznych.

Obszary Natura 2000

Program „Natura 2000” został utworzony w Unii Europejskiej, aby stworzyć wspólną sieć obszarów objętych ochroną. Jego głównym celem jest ochrona siedlisk i gatunków zagrożonych w całej Europie (Dyrektywa Ptasia i Dyrektywa Siedliskowa).

Pomniki przyrody

Pomnikami przyrody nazywamy twory przyrody ożywionej lub nieożywionej o dużej wartości przyrodniczej, kulturowej, krajobrazowej, historycznej. Mogą to być np. drzewa, imponujących rozmiarów, źródła, wodospady, głazy, jaskinie itp. Termin ten wprowadził po raz pierwszy na przełomie XVIII i XIX wieku, niemiecki przyrodnik, geograf i podróżnik - Aleksander von Humboldt. Najczęściej występującymi w lasach pomnikami przyrody są najstarsze i największe drzewa. W 2012 r. mieliśmy w całej Polsce już prawie 11 tys. pomników, z czego 8,5 tys. stanowiły właśnie drzewa.

Użytki ekologiczne

Użytkami ekologicznymi są zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej - naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce (obtoczone przez wodę kamienie, tworzące łachy i wyspy, szczególnie w rzekach górskich), siedliska przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, ich ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania. Są to często miejsca z urozmaiconą i rzadką florą gdzie znajdują miejsce bytowania i rozrodu cenne gatunki zwierząt.

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy to jedna z obszarowych form ochrony przyrody. W świetle Ustawy o ochronie przyrody z 2004 r. (art. 13 ust. 1) Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 „[…] Zespołami przyrodniczo-krajobrazowymi są fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe lub estetyczne […].”